Umowa B2B jest tak naprawdę partnerstwem biznesowym, porozumieniem przedsiębiorstw, a nie relacją pracownik – pracodawca. Stosowanie tej formy umowy jest uregulowane przepisami Kodeksu Cywilnego, a polega na tym, że osoba, którą nazwalibyśmy pracownikiem jest de facto przedsiębiorcą, działającym w ramach samozatrudnienia.

Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej wiąże się z licznymi obowiązkami i utratą przywilejów pracowniczych, regulowanych Kodeksem Pracy. Pracodawca, który jest tak naprawdę partnerem biznesowym nie odprowadza składek z tytułu ubezpieczeń społecznych – samozatrudniony musi samodzielnie zadbać o wystawienie faktur, opłacenie składek ZUS, podatków czy prowadzenie księgowości. Jednakże obu podmiotów gospodarczych, jeśli nie mają takiej klauzuli zawartej w kontrakcie, nie obowiązują terminy, co bezpośrednio przekłada się na łatwość rozwiązania umowy.

Zalety umowy B2B:

• większe zarobki, wynikające z braku wydatków, które zwykle ponosi pracodawca np. w ramach umowy o pracę,
• zleceniobiorca nie musi opłacać dodatkowych podatków, danin oraz składek emerytalnych, rentowych, wypadkowych oraz na poszczególne fundusze,
• elastyczność czasu pracy,
• możliwość współpracy z więcej niż jednym podmiotem.

Wady umowy B2B:

• duża odpowiedzialność finansowa po stronie osoby przyjmującej zlecenie,
• brak przywilejów pracowniczych,
• obowiązek rozliczania i opłacania składek po stronie osoby przyjmującej zlecenie.